De Vlaamsche School. Jaargang 12

De vogelnesten.
Romance⁽¹⁾.

1.

Gij vraagt mij, meisjen, hoe die diertjes
Zoo bouwen kunnen 't nest aaneen;
En tot beschut der kleine viertjes
Zulk mollig hokje kunnen kneên?
- Die nesten, echte kunstgewrochten,
Waar nimmer mensch is voor bekwaam;
Zijn uit wat stroo, wat dons gevlochten,
Gevonden tusschen struik en braam!
Zij bouwen, zingen, vliegen henen;
't Is God die hen die kunst eens gaf,
En liefde tot hun' tengre kleenen,
Wat zachte pluim, wat mos, wat kaf.

(1) Op muziek gezet.

[p. 200]

2.

In 't dichte bosch zit 't nachtegaaltje
En schuilt er diep zijn nest erin;
De leeuwrik kweelt het blijde taaltje
In 't groene veld, waar blaakt zijn' min;
Bewonder ook dees kleien woning,
Ginds aan den gevel, onder 't dak,
Waar zwaalwepaar in liefdetooning,
Leeft onbeschroomd, schoon teêr en zwak.

3.

Voorzien is dus aan leeg', aan hoogen,
Voor 't nest dat God op aard' hen geeft;
Want hij bestemde in 't Alvermogen,
Dat ieder dier zijn schuilplaats heeft;
God hoedt de vooglen als de menschen,
En Hij bescherremt ze even mild;
Die zangers zijner schepping wenschen
Schoon Hij ze vrij zond in het wild!

Zij bouwen, zingen, vliegen henen;
't Is God die hen die kunst eens gaf,
En liefde tot hun' tengre kleenen,
Wat zachte pluim, wat mos, wat kaf.

Victor van de Weghe.

1866.