De Vlaamsche School. Jaargang 11

Het meêdoogend kind.

Lieve kussen, zacht en warm
Rust mijn hoofdjen op uw dons.
Ja, wanneer de winden brullen
Bij het dondrend schrikgebons,
Blijf ik voort mijn slaap vervullen.

Vele kleinen, arm ellendig,
Zonder moeder, zonder woon,
Slapen op geen pluimen kussen,
Loopen met bekreten koon;
Niets kan hunne tranen sussen.

En wanneer ik in mijn bede
Soms die schamelen gedenk;
Zij die pijn en honger deelen
Zeg ik: goede God, éen wenk!
Wil het leed dier kleinen heelen.

Dankbaar, zal ik immer wezen
Om dat God mij ouders zond,
Die mij zorg en troosting geven;
Mijne liefde is hun gejond;
'k Wil tot hunne vreugde leven.

L.F. David.

1863.