De Vlaamsche School. Jaargang 11

Aan Mathilda.

In uw tuin zijn mooie rozen,
Bloemen rijk aan glans en kleur;
Bloemen die het hert verrukken
Door hun balsemende geur.

Schooner dan die frissche rozen,
Dan viooltjes vol van pracht,
Is, Mathilda, uw minlijk wezen,
En uw blik zoo lief en zacht.

Talrijk als der madelieven
Fijne, ranke bladrenrij,
Zijn uw ziel en geestes gaven,
Kunstvol is uw poëzij.

Blanker dan de witte lelie
Is uw zuiver teeder hert,
Jammer dat het als zoo velen,
Lijden moet aan wrange smert.

Want o dierbare, als de bloemen
Die en wind en koude schaadt,
Zijn de schoonste en liefste schepsels
Blootgesteld aan nijd en smaad.

Gij, de parel onzer vrouwen,
Om uw schoonheid aangebeên,
Wordt reeds veel en wreed gelasterd,
Afgunst kronkelt om u heên.

Wandel voorts op deugdenpaden,
Dat 't geluk uw aandeel zij!
Spot met vuige nijd en laster,
't Slangengift der maatschappij.

En gedenk als ge om haar snoodheid,
Soms in stillen weemoed zucht:
Dat de wespen 't liefste knagen
Aan de schoonste en beste vrucht.

L.F.D....

Maart 1865.