De Vlaamsche School. Jaargang 10

De mug en de kemel.

Een mugge, moê van heên en weêr

Te vliegen, zette zich eens neêr

Op eenen kemel, niet uit lust

Om 't beest te byten, maer om rust

Te nemen, na een langen togt

In 't ruim der locht.

Na dat de mug

Wat stonden op den hoogen rug

Des kemels had gezeten, zei

Ons dwergje, met verwaendheid, ‘ei!

Dienstwillig beest! zoo myn verblyf

U wat te zwaer valt op het lyf,

Dan vlieg, met een,

Ik elders, heên.’

De kemel die het hoofd ophief,

By deze tael, zei: ‘vriendje lief!

Gy weegt, voorwaer,

My niet te zwaer,

Want 'k word u nog niet eens gewaer!...’

Ja, velen meenen iets te zyn,

Daer men nog niet altyd gewaer wordt hunnen schyn.

L. de Wulf.