De Vlaamsche School. Jaargang 10
(1864)– [tijdschrift] Vlaamsche School, De–
AuteursrechtvrijDe landman en de mol.
Een landman die met spyt zyn voren zag doorwroeten
Door 't knagend mollenras
Dat koren, rapen, vlas,
Deed kwynen op den stam, sprak, boos: ‘zy zullen 't boeten!’
En aenstonds werd gesteld
Een val in 't openveld.
En zie, de landman mogt er dra, naer zyn verlangen,
Een vetten mol in vangen.
Het beest was nog niet dood, wen hy ter plaetse kwam,
En 't sprak met tranend oog: ‘o meester, zy niet gram!
‘Heb ik soms kwaed bedreven,
Wil my dit toch vergeven!
Ik heb, (ik vlei my niet), u ook veel goed gedaen:
De worm, de slek, de wolf, de veemolGa naar voetnoot(1) die uw graen
En andre vruchten doen vergaen
Zyn maer (gy weet het wel) te vaek van myne tanden
Gedrongen tot myn ingewanden.’
‘Neen!’ zei de bouwman, ‘neen! gy sterft door myne handen!
Dus spreek my hier van geen genaed'!
Om goed te doen, pleeg' men geen kwaed!’
|
|