De Vlaamsche School. Jaargang 10

Het verlaten huisje.
(Vry naer Kahlerh).

Kent gy niet 't vervloekte huisje,
In het eenzaem, somber woud?
Voortyds zag men 't prettig hutje
Nedrig blikken door het hout.

Vreedzaem leefde er streng een gryzaerd,
Wen des avonds in zyn woon,
Binnentrad een ryke vreemdling,
Sprekende op een bitsen toon:

‘Deze hut betaelde ik onlangs
Weg dus booze schuldenaer!’
- ‘Nu is myne gade stervend,
Spaer ons, eedle heerschap, spaer!’

- Buiten huis de vuige schooijers,
Dat zy sterven langs de straet!....
Beiden ziekelyk en weenend
Stapten voort in dezen staet.

En zy sleepten 't kranke lichaem
Verder in het diepe woud;
Klettrend viel de dikke regen
Forschsig blies de wind en koud.

Nimmer sints die treurgen stonden
Zag men de arme lyders wêer;
'T prachtig slot der ryke heerschap
Liet geen spoor van 't huisje meer.

Heerschzucht en verwyfde weelde,
Huisden in die schoone woon;
O het was een schrale gunste,
Want 't geluk was haer ontvloôn.

Ja, des nachts in 's wreedaerds kamer
Kwamen telkens spoken af;
Nergens vond hy rust of redding
Tegen deze schrikbre straf.

Eindelyk van 't leven moede,
Hecht hy aen zyn poort een strop
En door wanhoop overmeesterd
Hong hy vol verdriet zich op.

Kent gy niet 't verlaten huisje
In het eenzaem somber woud?
Reizers schuwen bang de plaetse,
Waer dit drama werd ontvouwd.

L.F. David.

Aeltre, 1863.