De Vlaamsche School. Jaargang 9

Morgen en avond.
In de lente.

Drie malen heeft de haan gekraaid;
De zon, die daagt, voorspelt
Een' schoone dag; de leeuwrik stygt;
De landman trekt te veld.

De horen van den wachter schalt
Door 't dorp, de koemeid laat
Het logge vee de stallen uit,
Dat naar de weiden gaat.

In d'ouden toren van de kerk
Daar roept de kleine klok;
De grysaard strompelt naast den knaep
Er heen met zijnen stok.

[p. 76]

 

De zon komt hooger; alles leeft.

 

Hoe schoon! wat gloed en pracht!

 

Ach, arme ziel, verbroken ziel,

 

In u toch blijft het nacht!

De meid wascht in de breede gracht,
De rapen voor het vee;
De knecht keert huiswaarts van het veld
En zingt op zijne slêe.

Zoel is het windjen, blauw de lucht,
En veld en woud zoo zoet!
De zon zinkt langs den boschkant in
Een' stroom van purpergloed.

De schoolknaap jaagt de vlinders op
Die sluimren in het groen;
De grijze boer gaat langs zijn veld
Een wandelingske doen.

Het avondsterkijn glimt; en hoor
Weêr klept het klokje zacht,
En alles in de schepping, en
In 't hert zingt - ‘goeden nacht!’ -

Verhulst.