De Vlaamsche School. Jaargang 9

Aen een kind dat weende om het verlies zyns vogels.
Den dichter Karel Bogaerd.

Kindje, waerom droevig zuchten,

Waerom tranen in uw oog?

Uwe vogel, zoo ondankbaer,

Vlugt en vliegt ginds ver omhoog

Gywendt beurtlings uwe blikken

Naer dien spitsen dennenboom,

Of die kostelyke kooije,

Voortyds uw geliefde droom.

En uws vogels woon beschouwend,

Roept gy, gansch verwonderd, uit:

Hoe is 't mogelyk dat myn Cysje,

Vlugtte uit zulk een mooije muit?

Op dien boom thans hoog gezeten,

Zingt uw vogel 't vrye lied;

Ja, hy zingt, terwyl gy tranen

Stortend, - diep verslagen ziet.

Kind, zie toe dat wrange weedom

U tot geene wraek vervoert,

Hoe verscheurend dit gemis ook

Valt - en u het hart ontroert.

Al 't geschaepne hygt naer vryheid,

God schonk ze u, den dieren mêe;

Laet uw Cysje vrolyk zweven,

Rustig leven, vry, in vreê.

[p. 7]

 

Dikwyls kweelt het voor uw venster

 

Deuntjes, lief, bekoorlyk zoet;

 

En dan roept gy in verrukking

 

Zulke zangen doen my goed!

 

 

 

Dankbaer zal uw vogel wezen,

 

Bouwend in uw' tuin zyn woon;

 

Vaek, by schoone lentedagen,

 

Troost u zyn verheven toon.

 

 

 

L.F. David.

Aeltre, 5 oct. 1862.