De Vlaamsche School. Jaargang 8 (1862)

De Vlaamsche School. Jaargang 8

(1862)– [tijdschrift] Vlaamsche School, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Aen den heer David van Peene, toen ik myn zoontje in zyn opvoedingsgesticht leidde. Neem het zoontjen uit myn handen, 't Eenig dat ons d'echtkoets schonk, 'K wil het aen uw zorg verpanden Als een roosje aen vruchtb'ren tronk. 't Is van onzen huwlykshemel 't Stil genot zoo mild geboôn, 't Vlienderken, vol bly gewemel, 't Zingend vinkjen onzer woon! Wil 't nu in uw boomgaerd kweeken, Altyd lustig, altyd bly, Waer geen traentjes 't oog doorbreken, Opgewekt door leed of ly. Laet het in den lusthof spelen Waer geleerdheid vruchten wekt; Waer beschaving lust mag teelen, Die de ziel naer 't schoone trekt. Laet hem dartlen door de bloemen Van 't genie, en plant voor plant Nuttig lezen - kostbaer noemen, Als een dubbel heilig pand. Moge uw onderwys hem boeijen Aen een onvermoeibre taek; Vrolyk zal elk uer dan vloeijen By verlokkend geestvermaek. Wil dat leerzaem hartjen vormen Zoo vol zachtheid, zoo vol jeugd; Laet geen drift het ooit bestormen, 't Blyv' toeganklyk voor de deugd! Eedle vriend, ik ken uw pogen En uw zucht naer wetenschap, Gy zult door uw geestvermogen 't Knaepje steunen stap voor stap. God heeft hem een hart geschonken Naer den moederwensch en zin; Doe het vuer daer in ontvonken Van de vaderlandsche min; Doe dat jong verstand beseffen Wat de waerde staeft der ziel, Die zich zelve kan verheffen En tot boosheid nooit verviel; Leer hem reine godsdienst minnen, Onverslaefd aen huichlary, Op het wezen als van binnen Van elk haetlyk masker vry; Vorm hem tot een vaderlander Vroom van denkkracht, stout van moed, Dienaer onder d'eerestander Dien 's lands vryheid wappren doet; Trouw aen de ouderlyke zeden En verkleefd aen Vlaendrens Tael, Die, door 's vyands zwaerd bestreden, 't Wapen zwaeit in zegeprael; Leer die edle spraek waerderen, Schoone parel rein als dauw, Prachtig als aen hooge sferen 't Ryk gestarnt aen 's hemelsblauw;
[pagina 117]
Kostbaer als de vrucht der gronden Die met graen en zaed bevracht, De aerd reeds overvloed verkonden, Die heel 't menschdom tegenlacht! Gy, o vriend, doet 't hart my rustig Kloppen als ik 't kind verlaet: 'k Weet dat gy vol kunde en lustig Strooijen zult het milde zaed, Dat in hem tot vrucht moet rypen; Wortlen van het wys verstand Zult gy in den geest doen grypen Als een vruchtbre zomerplant! t' Goede en 't schoone zyn twee starren Die u lokken, blyde als 't licht, Dat ons boven eik en sparren Toelacht wen het donker zwicht. 't Heilig altaer van de kunsten Doet u buigen aen zyn voet; Poëzy stort dubble gunstenGa naar voetnoot(*) En beheerscht u 't braef gemoed! Tot u, waerdig voedstervader Van myn zoontjen, vliegt myn dank Uit myn moederharte nader Vol van gloed en liefdeklank. Neem het knaepjen uit myn handen; 't Eenig dat ons d'echtkoets schonk, 'k Wil het aen uw zorg verpanden Als een roosje aen vruchtbren tronk. 't Is van onzen huwlykshemel, 't Stil genot zoo mild geboôn, 't Vlienderken vol bly gewemel, 't Zingend vinkjen onzer woon! Vrouwe Van Acker, geb. Maria Doolaeghe.	voetnoot(*) De Heer en Mevrouw David beoefenen beide de dichtkunst.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Maria Doolaeghe