De Vlaamsche School. Jaargang 7

In 't voorbygaen.

Zy moesten door 't vreemde dorpken

Voorby het kerkjen gaen,

Waer slechts een tiental huizen

Verspreid in 't ronde staen.

- O laet ons eens over 't kerkhof...

Daer stond een graf zoo schoon,

Getooid met bloemen en kransen

En met eene witte kroon.

De dorre bladeren rezen

En stoven langs den grond.

- Wie ligt er hier begraven,

In 's levens morgenstond?

In 't dorpken was alles zoo stille

En de najaerslucht zoo koud;

De wind suisde door de kroone

En huiverde in 't klatergoud.

Zy stonden en zwegen en zonken

In droomeryen diep,

Aen haer die daer onder de aerde

Zoo zacht in eeuwigheid sliep;

Aen de woeligheid van het leven,

Aen de grafrust onverstoord...

De grauwe scheemring daelde,

En zy gingen zwygend voort.

Virginie Loveling.

Nevele, maert 1861.