Het volkslied.
Men weet hoe moeijelyk het is, de echte vervaerdigers der volksliederen te kennen. Meermaels zyn de komponisten reeds lang overleden, als de eene of andere gebeurtenis de eene of andere hunner melodyen uit het stof te voorschyn doet komen, om nimmermeer tot den vergeetboek terug te keeren. Het is aldus dat men veel jaren in dwaling verkeerde over het God save the king. Na hetzelve beurtelings toegeëigend was aen Lully en aen den grooten Haendel, maekte Fétis onlangs bekend, dat de komponist van het britsche volkslied niemand anders was dan John Bull, een toonkunstenaer die hier ten lande zyne levensbaen kwam eindigen als orgelist van O.-L.-V. te Antwerpen.
Bekend is het, dat Marnix de tekst leverde van het Wilhelmuslied. Maer wie komponeerde de treffende melody, reeds een volkslied alvorens het ‘Wilhelmus van Nassauwen, ben ik van duitschen bloed’ er aen wierd toegepast?
Tot de nationale gezangen welke onzen leeftyd meer naby komen, behoort het ‘God beware Franz den Keizer!’ Haydn boezemde dit uit by eene opwelling van verkleefdheid jegens den oostenrykschen Vorst, welke den onsterfelyken meester tevens tot beschermer en tot vriend verstrekte.
‘Wien Neêrlands bloed’ en de Brabançonne zyn door Wilms en Van Campenhout getoonzet. De Parisienne, ten jare 1830 door Adolf Nourrit voorgezongen en plotseling zoo populair geworden, werd tien jaren lang als een fransch produkt gehouden, toen onze vlaemsche geleerde, J.F. Willems, kwam verklaren, dat Casimir Delavigne zyne rymen toegepast had aen een vergeten westfaelsch gezang.
Maer de Marseillaise? Wie toch was de vervaerdiger van dien wegslependen zang, die misschien meer dan elk ander de eigenschap bezit, de volksmassa's te doen trillen, en hare driften aentevuren? Vooreerst dacht men dat Rouget de Lisle tekst en woorden leverde; dit bleek later valsch te zyn, maer de naem van den toonzetter bleef in 't duister. Ook hierover is thans licht verspreid, indien men geloof mag hechten aen een duitsch blad. Dit blad beweert dat men het lied verschuldigd is aen den heer Holtzmann, van Meersburg, kapelmeester van Keur-Hessen. Rouget de Lisle zou dit muziek uit den Credo no 4 der Missa solemnis, van Holtzmann, gekopiëerd en er zyne verzen op gemaekt hebben. Men beweert dat de organist Hamma, van Meerburg, dezer dagen het oorspronkelyke
Auteursrechtvrij