Noord en zuid.
De weêrklank door M.S.J. van den Bergh, op de onlangs, door M. Rogier, minister van binnenlandsche zaken in België, verveerdigde Brabançonne, gedicht, luidt als volgt:
Aen de Belgen.
Holland heeft het lied vernomen,
Dat al de oude veeten bant,
't Lied van Sennes ryke zoomen,
Schallend door der Belgen land;
't Lied, alleen veracht door slaven,
Wie de dwinglandy verplet,
Maer de leus van alle braven,
Trouw aen Vryheid, Vorst en Wet.
Ja, de Belgen en Bataven,
Al te lang verdeeld van geest,
Willen, trouw van nu af staven:
't Droef verleden is geweest.
Vrye volkeren zyn vrinden!
Zoo de kryg ze in vlam weêr zet,
Zal hen 't eigen doel verbinden:
Trouw aen Vryheid, Vorst en Wet.
Eertyds hoorden Salems wallen
Luid den zegekreet weêrschallen,
Uit hun broederhart geweld;
Thans op nieuw opregt verbonden,
Zoo dat zich 't geweld verzet,
Klinkt uit beider volle monden:
Trouw aen Vryheid, Vorst en Wet.
Belgen en Bataven broedren!
Zoete klank, te lang gesmoord,
Maer nu welkom aen gemoedren,
Waer een zelfde hoop in gloort,
Maer nu schrik aen dwinglandye,
Die haer strik heeft uitgezet,
Stuitend op hun harmonye:
Trouw aen Vryheid, Vorst en Wet.
(Handels- en Effektenblad).
Auteursrechtvrij