Huwelykszang.
Hosannah ten hoogen en zegen op aerd!
Triomph want de Heer heeft in d'echt thans vergaêrd
Twee harten die vurig elkander bemindden;
Triomph, in hen kroonet Zyn wysheid de trouw;
Triomph u o man, en triomph u o vrouw,
Wier liefde in dit uer haer belooning gaet vinden.
Zoo klonk voor 's Heeren hemeltroon,
In reine tael, het heilig lied der eng'len,
Wyl hier, na 't plechtig handenstreng'len,
De priester vóor 't gewyd altaer
Zyn zegen schonk aen 't jeugdig paer,
Dat, stil, in demoed neêrgebogen,
Met kloppend hart, met tranende oogen,
Den Schepper badt, dat hy voortaen
Hun beide op aerd' een veil'gen weg laet gaen;
En zulk een toon - en zulk een lied
Ontwelt der vriendenschaer, daer zy u ziet
O vrienden, beide in d'eeuw'gen band verbonden,
Daer zy met volle ziel, met volle monden,
Uw beider lofzang zingen mag;
Triomph! op d'uitgelezen dag,
Die uwe min met uwen echt komt loonen;
Den dag van troost die 't lydend hert komt toonen
Dat heden nog de liefde zegeviert,
Wanneer de Trouw haer streven steeds bestiert.
Want hoor wat ons de stem der vriendschap zegt:
‘Uw eerste woord van trouw werd thans niet uitgesproken!’
Weg met de min éens stonds! - deze is geen echt
Wiens roozenkrans, men in één oogwenk vlecht,
En die dan wordt by d'eersten storm verbroken.
Het is een min - (de schoonste tocht van 't hart)
Op stalen grond gevest, - die 't onweêr tart;
Een' vlam die feller gloort by 't woeden der orkanen,
Wier reine en helder licht alleen zal tanen,
Wanneer, in 't uer der dood, uw laetste liefdezucht
Met uwen laetsten snik uw trouwe borst ontvlucht.
- Geene ydle spraek! - gy vrienden hier vergaêrd,
Gy die in krans om 't jeugdig paer geschaerd,
Hun beide welkom heet; die met de vreugd in de oogen,
Gy die door 't lot van bruid en bruidegom bewogen,
Gy weet het of hun hart met vastheid heeft bemind,
Gy weet het of hun min het huidig heil verdient!
Gy kent den tegenstand die beider trouw moest snoeren,
Alvorens hun de min tot Gods altaer zou voeren!
Ja, jeugdig paer, u hoort de stryd
Waeruit ge als overwinnaers zyt getreden;
Doch als des krygers hart dat zich te meer verblyd
Wen hevig was 't gevecht, waerin hy heeft gestreden,
Zou zegeviert gy moest op dezen plecht'gen stond
Die vreugd - en enkel vreugd - voor uwe ziel verkondt;
O wie, als gy, zou thans uitroepen konnen:
‘Ik heb myn bruid - en ik - myn bruidegom gewonnen.’
Juich echtgenoot! - u lacht het lot thans aen;
Vergeten zy 't verleên, - der toekomst zy uw baen.
Daer zal uw hart een dubbel heil genieten,
En elke traen, die eens de smart deed vlieten
Wordt één voor één met woeker weêrbetaeld. -
Voortaen geen onheil meer; - gy jonge plant
Van uwe kindsheid af ontrukt aen 't land
Dat u opvoeden moest, - gy ziet u heden
Uit de eenzaemheid verplaetst in een verrukkend Eden,
Gy arme, voelt u ryk; - gy vindt een hart
Dat gy vertrouwen moogt in vreugd en smart;
Een hart zoo rein als goed, - dat zal weêrspieglen
De minste baer die 't vlak van uwe ziel doet wieglen;
O ja, ze is uwer weerd - de maegd die u den eed
Van eeuw'ge trouw met zoo veel liefde deed;
Ze is uwer weerdig - zy - geloof myn stemme
Die op die woorden drukt mel dubbel klemme;
Hoor vry uw beider vriend, - ik weet wat schat
Van reine en stille deugd uw' ega's hart bevat:
Ik weet dat reine min haer daden hier zal richten
Daer trouw, en trouw alleen, haer schreden voor zal lichten!
Wyd u dan gansch aen haer - aenhoor haer woord,
Dat als een zoete klank uit hooger oord,
Van trouw en deugd en waer geluk zal spreken,
Door hare macht vervoerd, zult gy het onheil breken,
En trotst met moed der smarte zwart venyn!
Niet waer, vriendin, dit zal uw vreugde zyn,
Wanneer gy 's avonds, na een dag van een gescheiden,
Met kloppend hart uw Hendrik zult verbeiden,
En hy als zegevierend, ja, verrukt
U tegensnelt, u, meisje, in d'armen drukt.
Wanneer gy op uw schoot een kroost ziet bloeijen
Dat als de plant des velds, zoo weeldrig op zal groeijen
En vaders kroon en vaders zegen is.
Niet waer, myn vriend, uw ziele trilt gewis
Wen ge in uw dochters oog uw' ega's oog ziet gloeijen
Dien vuer'gen zwarten blik, die 't hart kan boeijen,
Waeruit een hemel van genoegen tegenlacht,
En reeds getuigt van 't heil dat u hier wacht!
O wen gy dan, in zoet genot verloren,
Den hemel maer niet d'aerd, schynt toe te hooren,
En vaek den Heer uw dank voor al dien zegen biedt,
Vergeet dan neen, de schaer van uwe vrienden niet!
Zy wenscht u enkel heil - zy wenscht dat Godes zegen
Op uwe wooning dale als milde zomerregen;
Haer harte blyft u by, - zy wenscht dat de aerd'
Slechts goed en zoet voor uwe zielen baert. -
Vaek stygt voor u haer bêe in rechte vaert ten hoogen,
Door 't u hier wachtend lot, geliefden, opgetogen,
Zingt zy met éene stem der englen kooren na,
En deelt met vol gemoed in 't heilig hosannah.
Hosannah ten hoogen en zegen op aerd!
Triomph! want de Heer heeft in d'echt thans vergaêrd
Twee harten die vurig elkander bemindden;
Triomph, in hen kroonet Zyn wysheid de trouw; -
Triomph u o man, en triomph u o vrouw,
Wier liefde in den echt haer belooning gaet vinden.
Ex tempore.
|
|
Auteursrechtvrij