De Vlaamsche School. Jaargang 5(1859)– [tijdschrift] Vlaamsche School, De– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Twyfel. Neen, aen niets meer geloof ik, want alles is schyn, Droom en schaduw wat de oogen betoovert! 's Menschen leven gelykt eene naekte woestyn; Eene plant vroeg door stormen ontlooverd! Eene dorre woestyn waer en zonnebrand woedt, En eene stofwolk de vlakte overkronkelt, Die de dwalende balling, terneêrstort, ontmoed, Daer voor hem geene hoopster meer vonkelt! - O dus kloeg ik, myn liefste, wen 'k dy naderschoof, En du zeis my zoo weemoedsvol teder: - ‘Myn beminde, troost breng ik u weder: ‘Geloof! - - Ach! de droomen zyn weg, die myn dwaesheid eens schiep; Stoute droomen aen roem, heil en grootheid! En de stemme des geestes, die me eens vrolik riep: - ‘Hoop myn kind!’ - was de stemme der snoodheid; Want myn hert werd zoo kwynend; de wanhoop myn deel! En de nacht zonk voor 't licht myner oogen! Ik herdacht myne jeugd, - een ontluisterd prieël Slechts met stervende groen overtogen! - O dus kloeg ik, niet waer? - doch geen traen die meer droop, En du zeis my zoo weemoedsvol teder: - ‘Myn beminde, heil breng ik u weder: ‘Hoop! - - Al wat ik eens beminde, bemin ik niet meer! Ach! een rouwfloers heeft alles verduisterd, En myn blik dien 'k eens hemelwaerts sloeg, sla ik neêr; Myn ziel is aen graven gekluisterd! [pagina 168] [p. 168] Doch zy meet nog de wyde van 't grensloos verschiet Waer de dood in het zwart heeft geteekend Eene schimme, die eeuwig, beheerscht dat gebied, Woest den beker der liefde verbrekend! - O dus kloeg ik, niet waer? myne lieve engelin, En du zeis my zoo weemoedvol teder: - ‘Vlei dyn hoofd op myn boezem zacht neder: ‘Bemin? - C. Verhulst. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij