Victor Gaillard.
Woorden uitgesproken door den heer C.P. Serrure, rector der hoogeschool van Gent, op het graf van Victor Gaillard, te Mariakerken, den 10den september 1856.
De man wiens stoffelyk overschot wy hier aen de aerde teruggeven, was slechs één-en-dertig jaer oud! - Één-en-dertig jaren! Het is te jong om uit dit leven te scheiden! Te jong om aen de wetenschappen, die hy met zulk goed gevolg beoefende; te jong om aen de vrienden, die hy overal op zynen weg ontmoette; te jong om aen zyne kinderen, die hy zoo vurig beminde, en die geheel hun verlies nog niet kunnen beseffen, ontrukt te worden. - Doch God, die alles voor het beste schikt, weet waerom Hy zynen dienaer tot hem heeft geroepen; - en aen ons valt er tegen de besluiten des Allerhoogsten niets in te brengen!
Elders, en te bekwamer stede, zullen de talryke diensten, welke Gaillard aen de oudheidkunde en aen de vaderlandsche geschiedenis heeft bewezen, zal al het goede, al het nuttige dat hy in zynen werkzamen, maer al te korten levensloop verricht heeft, opgesomd en naer waerde geschat worden. - Het zy hier aen my slechts geoorloofd eenige tranen te storten op het graf van iemand, die my reeds, toen hy nauwelyks twaelf jaren oud was, door zynen vader werd voorgesteld en aenbevolen; van iemand, dien ik later onder myne yverigste leerlingen telde; van iemand by wien sedert, de betrekkingen, die tusschen den meester en den leerling bestonden, in eenen duerzamen vriendschapsband overgingen. - Ik ontving van u, Gaillard, de edelste belooning, welke aen ons, die met het onderwys gelast zyn, kan te beurt vallen! -
Victor Gaillard, als eenig kind van eenen vader, die zelf de kunsten en wetenschappen hoog wist te schatten, scheen in zyne jeugd, en later nog, bestemd om alle wereldlyk heil te genieten. Alles lachte hem tegen! Tot eenen stand behoorende, die hem toeliet de letteren zelf te beoefenen, en deze by anderen aen te moedigen; eene inborst bezittende die hem door een ieder deed beminnen en hoogachten; van de noodige bekwaemheid voorzien om alle slach van ambten met eer te vervullen; door den echt aen eene teêrgeliefde gade verbonden, en door den hemel met vyf kinderen bezegend, scheen er voor Gaillard niets meer te wenschen over. Zyn weg was geheel met bloemen bestrooid! - Doch helaes! wat is er hier op aerde ooit bestendig?
Weldra ondermynde langzamerhand eene kwynende ziekte zyne zwakke gezondheid, en dan werd, op het onverwachtst, zyne jeugdige wederhelft van zyne zyde, en aen de omhelzingen harer kinderen weggerukt. Al het vorig geluk was dus in eens verdwenen!
Maer te midden van al die rampen vond Gaillard nog altyd troost, nog altyd hoop op Hooger; want hoe hard de slagen ook vielen, berustte hy met gelatenheid op den wille Gods en zegende hy de hand, die hem zulke beproevingen toezond. Hem schoot altyd moed over om den Almogenden te loven en te danken, en hy zag zyn naderend einde met betrouwen te gemoet. Zoo lang zyne krachten het hem toelieten, bleef hy even yverig als voren, om werken van liefdadigheid te verrichten; en reeds door de toenemende kwael aen zynen ziekstoel gebonden, voud hy nog middel om de noodlydenden almoesen en vertroosting te doen toekomen; - en dan ook nog was hy, als vroeger, bereid om aen de zynen diensten te bewyzen, die men alleen van eenen vriend kan verwachten.
Gaillard, gy die in den vollen bloei des levens eene wereld verlaet, waer gy nooit vyanden hebt gehad; gy die in ons midden als een christen hebt geleefd; gy
Auteursrechtvrij