De Vlaamsche School. Jaargang 2

[p. 97]

F.G.C. de Meyer.

De redactieraed der Vlaemsche School zegde het reeds in een vroeger artikel, de negentiende eeuw is eene eeuw van nationale herstellingen. Ten allen kanten in ons vaderland worden ernstige geschiedkundige nasporingen gedaen. Niet alleen elke stad, maer elke gemeente, elk dorp, vindt zynen geschiedschryver.

Onder de merkweerdige voortbrengselen die de vlaemsche letterkunde op het historisch veld ziet tot stand brengen, moeten wy de Beschryving van het dorp Berendrecht,



door wylen den eerw. heer F.G.C. De Meyer, doen plaets nemen.

In een boekdeel, dat niet min dan 191 bladzyden groot 8^o beslaet, heeft de schryver de volledige geschiedenis van het dorp vergaderd. Geen enkel feit van eenig belang is onaengeroerd gebleven. Met yver heeft hy aen elke bron geput die eenig licht op de duistere punten onzer geschiedenis kon spreiden.

Het mocht den geleerden schryver niet gebeuren zyn werk in het licht te zenden. De vrucht zyner opzoekingen ging echter niet verloren. Zyn opvolger in de pastory van Berendrecht, de eerw. heer Moreels, achtte het zich ten plichte de beschaving van Berendrecht in druk te doen verschynen. Talryke aenteekeningen, door den uitgever er by gevoegd, geven bewyzen van uitgebreide kennissen in de nationale geschiedenis.

Als eene hulde aen de nagedachtenis, vond de heer Moreels het geradig eene levensschets van den heer De Meyer aen het hoofd der beschryving te plaetsen. Wy nemen volgeerne dit levensbericht over, daer het ons niet alleen eenen vlaemschen geleerde, maer tevens eenen man van deugden doet kennen.

‘De zeer eerw. heer Franciscus Georgius Carolus De Meyer werd te Antwerpen, in St-Jacobs-parochie, den 29 april 1793, geboren van deugdzame ouders uit de brave werkzame burgerklas. Het volgende jaer zyn zyne ouders met hem gaen woonen op het fort Lillo, alwaer zyn vader het ambt van facteur voor de inklaringen der schepen en goederen by de douanen bekleedde. De jonge De Meyer deed aldaer zyne eerste leeroefeningen by den heer Truyens, schoolonderwyzer, thans nog koster te Berendrecht. Met eenen schranderen geest en een fyn oordeel begaefd, liet hy vroegtydig eene byzondere genegenheid tot hoogere studiën blyken. Hy vertrok tusschen 1808 en 1809 naer Turnhout om er de latynsche studiën of humaniora te beginnen. Welhaest wist hy zich door zyne godsvrucht, werkzaemheid en geleerdheid te doen onderscheiden. De latynsche studiën met eer voleindigd hebbende, verkoos hy den priesterlyken staet, en begon in 1814 die gene der Wysbegeerte en Godsgeleerdheid in het Seminarie van Mechelen, alwaer hy eveneens om zyne regelmatige levenswyze, zyne studieoefeningen en rechtzinnige godsvrucht door zyne Professoren en medetheologanten geacht en bemind werd. Hoe langer hoe meer merkte men in hem de schoone hoedanigheden en deugden op, welke den Dienaer des Heeren kenschetsen, namentlyk de zachtmoedigheid, de goedertierenheid en ootmoedigheid, hoedanigheden welke den Priester digt tot den Zaligmaker doen naderen, hem veel zielen tot God doen winnen, en hem, in de onderscheidene betrekkingen zyns ambts, dikwils over moeijelykheden doen zegevieren. De heer De Meyer werd Priester gewyd te Brussel den 30 mei 1817, en den 24 juny des zelfden jaers tot Onderpastoor te Berendrecht benoemd. Van den eersten dag zyner benoeming liet hy zynen iever, gepaerd met omzichtigheid, voor den luister van Gods huis en de zaligheid der hem toevertrouwden blyken. Zyn iever groeide by hem hoe langer hoe meer aen, en kwam wel te stade, wanneer zyn Pastoor, de zeer eerw. heer Jacobus Aloysius Pius Becq, in de maend february 1821, volstrekt blind werd, en dus onbekwaem om eenige bediening zyns ambts te volbrengen, uitgezonderd die gene van biecht te hooren. Alsdan moest de ieverige Onderpastoor geheel den last van de parochie dragen, en wel tot in 1824, wanneer de heer Becq zyne jaerwedde en ontslag gevraegd en bekomen heeft. Het kon niet missen of de zorgvuldige en werkzame heer De Meyer zou zyn opvolger geworden zyn. Inderdaed, hy werd den 30 juny 1824 tot Pastoor van Berendrecht benoemd, met algemeene toejuiching van de eerw. heeren Pastoors der naburige dorpen, en vooral

[p. 98]

der parochianen van Berendrecht, die, hem tydens dry jaren al de bedieningen van het Herderlyk ambt met iever hebbende zien volbrengen, hem reeds als Pastoor eerden en achteden. Den 8 july werd hy plechtiglyk ingehuldigd door den zeer eerw. heer J.P.J. Lauwers, Pastoor van St-Paulus kerk, te Antwerpen, en Deken van het buitendistrikt dier stad. Wat de taek van den nieuwgenoemden Herder verligtte, was dat hy zyne parochie niet meer moest leeren kennen; neen, hy kende dezelve in den grond. Wat hy verlangde, was eenen ieverigen medehelper te hebben. Zyn verlangen werd welhaest voldaen; de eerw. heer Jos. Balthazar Woumans werd Onderpastoor te Berendrecht benoemd. Van dan af, zyner parochie en kerk hoogsttoegenegen, liet de eerw. heer De Meyer niets onaengeroerd om de zaligheid zyner toevertrouwden te bevorderen, en de noodige verbeteringen in het Huis des Heeren te doen, welke hy tevens door zyne milddadigheid ondersteunde.

Verder menschlievend en medelydend van aerd, was hy zeer weldadig, en deelde den behoeftigen geerne van het zyne mede, dermate zelfs dat hy, gedurende de 34 jaren die hy als Onderpastoor en als Pastoor te Berendrecht doorgebracht heeft, byna niets heeft achtergelaten. Slechts heeft hy in tyds eene somme van 300 franken kunnen vaststellen, uit welker inkomsten een jaergetyde tot zyne zielelafenis gedaen wordt. Dan, wat zyn omgang met de parochianen aenbelangde, deze was steeds vriendelyk en zoetaerdig. Zyne onderwyzingen op den stoel der Waerheid, waervan er nog velen in handschrift bewaerd worden, waren met eene buitengewoone zorg, studie en in zoo zuiver en gemakkelyke tael opgesteld, dat de eenvoudigste christenen dezelve in 't geheugen konden houden. De eerw. heer De Meyer stond by zyne naburige medepastoors en vrienden als een geleerd en in de theologische studiën ervaren Priester te boek, en werd dikwils in moeijelyke zaken geraedpleegd. Hy was liefhebber der latynsche tael en kende dezelve in den gronde. Aenteekeningen en brieven die men na zynen dood gevonden heeft, getuigen zulks duidelyk. By eene groote kennis van kerkelyke ondheden bezat hy die gene der Vaderlandsche geschiedenis, en was een vurige voorstander der nederduidsche tael⁽¹⁾.

De zeer eerw. en geleerde Pastoor, F.G.C. De Meyer, werd den 9 july 1851, in den namiddag, door eenen aenval van geraektheid getroffen, welke hem, na eenige uren lydens, aen de liefde en achting zyner parochianen ontrukte. Groot was de verslagenheid die de herten te neêrdrukte, toen de doodsklok in den stillen avond deze droeve tyding aenkondigde; want niet alleen had ieder eenen vriend verloren, maer zelfs den dood eens Vaders te betreuren. En wanneer de twee daeropvolgende dagen het stoffelyk overschot des Eerweerdigen in plechtgewaed op een praelbed ruste, en de diep bedroefde gemeentenaren by hetzelve kwamen nederknielen en bidden, mocht men het aenschouwen, hoe algemeen het verlies dezes goeden Herders betreurd werd!

Den 12^e had de begrafenis plaets: de zeer eerw. heer Deken van Wilmarsdonck, bygestaen door de eerw. heeren Pastoors en Onderpastoors der omliggende gemeentens, celebreerde de lykmisse, na welke het stoffelyk overschot des ontslapenen naer zyne laetste rustplaets werd gebracht, omringd door al de geestelyken, en vergezeld door eene beproefde familie, vrienden en eene diep bedroefde menigte.

Alvorens men het stoffelyk overblyfsel aen de aerde wedergaf, sprak de zeer eerw. heer Deken in eene hertroerende bewoording over de deugden van den Afgestorvene, besluitende met de troostvolle hoop, dat de brave Pastoor reeds daer voor het beloofde loon was genietende; en waerlyk, de Ontslapene was een man naer Gods herte: in hem vonden zich eene christelyke liefdadigheid, godsvrucht, eene hooge wysheid en eene ongemeene geleerdheid vereenigd.’

Mocht elke onzer gemeenten eenen kronykschryver als de heer De Meyer vinden, dan zouden wy welhaest de grondsteenen bezitten eener algemeene nationale geschiedenis.

P. Schats.

(1) Behalve de Beschryving van Berendrecht, heeft hy nog in handschrift achtergelaten:
1^o. Aanmerkingen op de benamingen der plaetsen in het Nederland en hunnen oorsprong; 2^o. Byzondere aanmerkingen over de talen, voor zoo veel die betrekkelyk zyn tot onze nederduitsche tael; 3^o. Aanmerkingen over eenige woorden, hunnen oorsprong en beteekenissen; 4^o. Dichtstuk over de vier Uitersten van den mensch; 5^o. Nederduitsche en fransche raedsels; 6^o. Leerreden over de zon- en feestdagen; 7^o. Christelyke onderwyzingen.