De Vlaamsche School. Jaargang 1

Waerom ik ween.
Aen mynen vriend Eduard Michels, te Dixmude.

Waerom ik ween? Waerom ik ween?
Omdat ik niet meer in de velden
Mag droomend wandlen als voorheen,
En niet myn lief of leed mag melden,
Hoe my de dichterboezem slaet,
Aen 't herte dat myn hert verslaet!

Waerom ik ween? - ô lieve tyd!
ô Dagen van genot en weelde,
Toen ik de vlaemsche lier bespeelde,
ô Zegt me, zegt me, waer gy zyt,
Of gy niet meer terug zult keeren
Om al myn leed en smert te weeren!

Waerom ik ween? - Ik plukte bloemen,
En vlocht ze samen met een wis,
En 'k droeg ze dan by andre bloemen,
(Elkanderer gelykenis)
En wat ik dan, dan mocht genieten....
Helaes, zie hoe myn tranen vlieten!

Waerom ik ween? Omdat myn ziel,
Die eertyds in de sferen zweefde,
En daer van hemelspranken leefde,
Omdat myn ziel gedwongen viel
Op 't aerdsche meir van bange zorgen,
Vernieuwd by elken vroegen morgen!

Waerom ik ween? ô Weet gy 't nog?
Wy spraken dichtkunst, van haer Goden,
Wy zongen geestverheffende oden...
ô God, waer zyn de dagen toch
Zoo spoedig, spoedig heen gevlogen?
Is 't heil der toekomst dan een logen?

ô Michels, vriend, nauw vatbaer meer
Zyn al die schatten voor myn herte;
'k Ben neêrgerukt in wreede smerte,
Neen! 'k zie die dagen nimmer weêr...
ô Gy, myn liefste vriend op aerde,
ô Hoû me uw vriendschap steeds in waerde.

Ad. Beernaert.

Veurne, november 1855.