Refereyn op't Blasoen.
DE Oude Slange boos zeer listich en fenynich,
Leyd' Eva int verdriet, Adam gedoemt daer by,
Bracht so d'Erf-zond' op ons, en 'tjock der slvaerny,
Vernuftich vals ter wraeck in Edens Hof schoon-schynich,
Waer na Godt Liefde ons, so tot verlossing wy
Hier quamen door sijn Soon, en van d'Erf-zonde vry.
Segt nu Noyt meerder vreucht, als dees grote weldaden
Aen ons bewesen steeds; ô rijcke schoon genaden!
O Scepter Israels! ô Sterr uyt Jacob! ghy
leydet ons, lichtet heen, tot die gerechte paden
des hoogste Hemels eer met d'Engels wel geraden,
Loofden des Scheppers heyl, die so veel krachten heeft,
Van Duyvel, Hel en Doot, Noyt meerder vreucht beleeft.
Siet op de need'rigeyt van dees Heylant seer goedich,
Hoe hy in doecken leyt daer 'tVee sijn woon-ste hout:
Daer d'Herders hunne Cudd' behoeden in dat Wout,
Werden van d'Engel Gods gebootschapt, dat sy spoedich
gaen souden, ende daer het Kindeken ghy sout
aenschouwen; Hy verlost de Menschen jong en out,
In Syon den Hoeck-steen gegront-vest t'allen dagen,
Heeft d'heerschappy gelaen, regeert na sijn behagen:
Der gerechtigheyts vrucht dit hem al toe vertrout,
Ons alder groot ellent hier selfs heel heeft gedragen.
Daer was Noyt meerder vreucht als d'Engels dit aensagen,
Geen blyschap mach so groot bewesen zijn in deucht.
Als dit geboren Kint, ô Kint Noyt meerder vreucht.
Geen Prophecy vervult mocht zijn door al't aenwysen,
Of Godes Zoon most eerst geboren zijn planteyt:
Daerom Noyt meerder vreucht, als dees geboort bereyt.
Een Licht-schynende klaer doet uyt den duyster rysen,
So herelijck een Licht, ô Lichts gerechticheyt!
Daer oock ons Bloem nae wijst, en 'tgulden Licht verbeyt,
Beweechelijck om-draeyt, om 'tHemels Licht 'taenschouwen:
Alst uyten Orient op-komt sonder benouwen,
Verheucht haer dan in vreucht, als den duyster voorzeyt
Sy overwonnen heeft de sappig Nevels Douwen,
Verschiet sy dan in lust, begint haer weer t'ontfouwen
uyt liefdich min na 'tLicht, beweechlick in ootmoet:
Dus lieft 'tLicht oock, ô Mensch, als d'Sonbloem de Son doet.
| |
Prince.
Gelijck de Sterr' uyt Oost verguldich heeft geschenen,
En wees 'tHemels geboort drie Konings Princen daer,
En so geleyt door 'tLicht, soo, soo, verlichte haer,
Dat al den duyster was steeds door dat Licht verdwenen:
Gelijck wijst ons Son-bloem na 'tschone Licht voorwaer,
Neycht haer beweechelijck om, en slaet haer ooch op klaer,
Als is het gulden Licht aen 'sHemels hoogste zalen,
Aenschout in rechten stant die schone lichte stralen:
Ootmoedich draeyt sy steeds om 'tLicht te volgen naer.
Gelijck wilt oock, ô Mensch, van 'tEeuwich Licht niet dwalen.
Siet dit's ons Kamer-merck 'tgunt wy hier gaen verhalen.
De Son-bloem wijst op 'tLicht, de Ster na 'tLicht Gods kint;
Seght vry Noyt meerder vreucht, al wie het Licht bemint.
Schout qua daden.
|
|
Auteursrechtvrij