Refereyn op't Blasoen.
AEnroept den groten Godt, aenschout sijn wercken al,
Siet hoe wonderlijck is den Heere der heyrscharen,
Die Abraham verkoos uyt d'Afgodisch getal:
Sijn belofte en wil ging hy hem openbaren,
Wetend' dat hy sijn kind'ren Gods wel voort soud' verklaren,
Om Gods begeerten goet die weder voort te leeren,
End' zijnde inden noot, verlossen uyt bezwaren:
Sulcx 'tvolck van Abrams zaet geschiet is voor 'tverseren.
Merckt dat in onsen schildt, 'tis ernstich ons begeren,
Die u Gods grote handt voorsteldt tot sijnder eer,
Dat hem, die Godt aenroept, geen vyandt en kan deren:
Ons wapen hier uytbeeldt groot wonder t'elcken keer.
Door Gods hulp en slaend' hant, geschiet in't Rode meer.
Wast niet een wonder groot getoont aen sijn bekende,
Verdruckt van Pharao in het Egypten landt?
Ja oock een groten troost verloste haer uyt ellende:
Gods wonder plagen groot verachte dien Tyrandt.
Pharo met Paerden sterck, en dapperlijck gemant,
Vervolchd' Gods volck zeer wreet om die al te verslaen,
Hy geeft hem byde Zee, en volcht tot aende strandt:
Gods volck roept tot haer Godt met jammerlijck vermaen,
Die hoort haer inder noot, hy heeft haer by gestaen.
De Zee als waert een muyr, voecht haer na Gods begeer,
So dat Gods volck droochs voets daer door zijn heen gegaen:
Pharo die volcht haer na, de Zee stort weder neer.
Door Gods hulp en slaend' hant, geschiet in't Rode meer.
Den Leyts-man Moyses vroom, end' Aaron Priester trou,
Treden Gods volck voor aen, lerende haer Gods woordt,
Gods lof is haren roem; verlost zijnd' nyt benou,
Singen met dancx vermaen, en houden goet accoort,
Hoe Pharo boos Tyran was inde Zee versmoort
Met wagen ende Ros, door Godes arm seer sterck:
Hoe God haer klachten groot t'Egypten had verhoort,
End' haer oock hadt verlost door sijn groot wonder werck,
Gelijck Godt altijt doet, den nootziend' van sijn Kerck,
Die hy als Duyfkens reyn, en als sijn lief Bruydt teer
Genadichlijck bewaert: op haer is sijn oochmerck,
So hier gebeeldet staet, groot-daden zietmen veer.
Door Gods hulp en slaend' hant, geschiet in't Rode meer.
| |
Danckelijck neemt die aen ghy Princelijcke geesten,
Ende Aensiet de Liefd' in Godes wonder daden,
Altijt Met soetheyt meer in vreed' minst met den meesten,
Hoe recht ons Kamer past dit Wapen wel geraden:
Ons Blom spruyt uyt het Meer met water vol geladen,
Datmen nu daeg'lijcx ziet geworden heel drooch lant,
Gelijck door't Rode Meer, gaetmen daer door op paden,
'tWater daer uyt gevoert door wyselijck verstant:
De golven groot en dick zijn wech aen elcken kant,
Dies ons schildt recht uytbeeldt tot lof van God den Heer.
Ons dorp, ons naem, ons Blom, geen beter nu te handt,
Soot bleeck aen Israels volck, gestelt daer voor ter weer.
Door Gods hulp en slaend' handt, geschiet int Rode Meer.
Met soetigheyt meer.
H.V.A. Weldoen verblijdt.
|
|
Auteursrechtvrij