Vlaerdings redenrijck-bergh

[fol. K1r]

Refereyn op't Blasoen.

VErtrooster heylich gheest comt meedoghend' verlichten
V arme creatuer; vrijt hem van de span aaren,
Die sijn cleyne vernuft verbieden wel te dichten,
Macht om voldoen sal u inblasing seker baren,
Siet die beminde daermen u of hoort verclaren
Dat hy wit is, en root uyt duyzenden verkooren;
Siet hem by d'Eglentier sijn dierbaer bloet niet sparen:
Maer In Liefd' Bloeyend' om ons soud' gheeven te vooren.
Een enckel Roosen blat laet die Turck niet verloren,
Mits Mahomets zwiet na sijn waen 'tselfd' eerst voortbracht.
V ghena Godlijck licht, om nader te besporen,
Dat niemant sonder dees God en mensch sulcx yet wracht,
En hoe hy van ons by d'Eg'lentier wert geacht.

Al datter is gemaeckt, is van hem gemaeckt trouwen;

Sonder hem isser niet in Hemel, noch in Aerd'.
Hy doet de Eglentier haer stekelich ontfouwen,
Sijn scherpte heeft de doot, Duyvel, en Hel vervaert.
Int wilt is haer gewas; En wie heeft oyt verclaert
Sijn Godlijcke geboort? Sy is de schoonst' der Bloemen
Sijnde der Roosen een. Mensch, of ghy Engel waert,
Sout ghy wel onderstaen derven sijn schoont' te noemen?
Lieflijck is sy van reuck; De sijn niet om vol roemen.
Veeltijts groen is haer struyck, Hy de zelfd' t'allen tijt.
Haer dooren prickt: en hy heeft macht om te verdoemen.
Wol draecht haer saet-knop. Hy is 'tLam gebenedijt,
Dat onschuldich voor ons schuldige die doot lijt.

Hoger is haer ghewas als ander wilde Rosen.

Ongemeten is hy, en boven 'sMenschen zinnen.
Blinckend' is sy van bladt. D'Hemelen haer verposen,
Vermoeyt, niet versaet, om de glans diez' in hem vinnen.
Enckel is 'tselfd'. Men moet hem God zijnd' voor zulcx minnen.
Vijf-bladich is haer bloem. Vijf zijn sijns Lichaems wonden.
Root en wit is haer cleur. Dees tw'in hem alleen binnen.
Het Goddelick wert int wit, 'tmensch'lick int root ontbonden.
Maer ô Root, wonder Root, Witheyt hebt ghy ghevonden
In Jhesu. Wit maeckt ghy ons, wit vint ghy ons niet.
Terwijl hy aen de Galgh des Cruys om onse zonden,
Wt onverdiende jonst sijn kostel bloet vergiet,
En door't geloof in hem ons zaligheyt aenbiet.

[fol. K1v]

Prince.

Almoghend' heylich God, drie-eenich eewich wesen,

Alleen het ware goet, daer ons na staet te trachten,
Als u Mayesteyt dit van d'Eg'lentier hoort lesen,
Bid zy ghy oordeelt niet haer reen, wel haer gedachten.
Maer u constrijcke Prins die-men minlijck ziet wachten,
Ons kamers wapen een kleyne ghift, bidt sy weer,
Dat zo ghy ANSIET LIEFD' by dagen en by nachten
Onder beelt en bloem ghy't oogh hebt op dees bloem teer.
Wit wert ghy neffens haer. Neffens haer en haer Heer,
Wanneer hy u verstant met sijn licht comt berichten.
Root wert ghy als sy, en hy is root min noch meer,
Als hy u 'thert doorschiet met sijn vierige schichten,
Die niet zijn als de Liefd' die d'Akerboom wil stichten.

In Liefd' bloeyende.