Refereyn.
DIE Niet wel waer en neemt sijn Kinderen in't tuchten,
Maer door sijn strafheyt wreet haer doet mismoedig zuchten
En schou voor hem zijn, of hem bitter tegenstaen:
Oock dien, die al te zacht niet straft haer quade vruchten,
Maer laetz' in moetwil boos opwassen en voortgaen,
En haer niet onderricht met duegdelijck vermaen:
Maer is een voorbeelt zelfs in ongeschickt te leven,
Zulck is onweert den naem van Vader wel beraen.
Sijn kinders zijn oock niet verplicht om hem t'aenkleven,
Gelijk als die wel zijn, wiens Vader weert verheven
Haer tuchtelijck opvoedt, kastydende van't quaet
Met neerstig onderwijs, om haer tot 'tgoet begeven,
En haer zorgvuldig helpt in alles t'haerder baet,
Ja als haer voorbeelt leeft in duegden vroeg en laet:
'tWelck als sy worden groot, in haer opmerck doet ryzen,
Zo datz' haer schuldig zien aen hem voor dees weldaet
Gehoorsaem eer' en danck uyt Liefde te Bewysen.
Want even zomen ziet dat heete zonne stralen,
Wanneerz' een wyle tijdts op harde steenen dalen,
De zelv' een warmte zoet oock geven doen van haer:
Alzo de Kinders oock, ist datz' in boosheyts dwalen
Niet harder zijn dan steen, zo zullen sy voorwaer,
Gevoelende de Liefd' en weldoens zorg' eerbaer
Des Vaders (haer tot nut) met wederliefd' ontsteken,
Haer onderwerpen hem, om niet vertoornen zwaer,
Aennemende sijn leer, sijn tucht niet wederspreken,
Maer volgen geern' in als gehoorzaem onbezweken
Al 'tgeen dat hy gebiet, hem achtend' als haer Heer:
Want dat de Kinders zijn zo onderdaen gebleken,
Bestaet by Godt en Mensch in billijckheyt en eer:
Doch uyt ontsicht of dwang mach kommen nimmermeer
Gehoorsaemheyt alleen, of 'tis een boos afgryzen:
Maer Kinders zijn verplicht, den Vader altijt zeer
Gehoorsaem eer' en danck uyt Liefde te bewyzen.
Ist dat de Liefd' is weg zo zijnt geen rechte Kinders,
Maer Monsterdieren wreet, in der natuer verslinders
Van 'sVaders vruegt en troost, die hy lang heeft verwacht:
Dus moet de Liefde dan haer doen als recht' beminders,
Den Vader eeren wel, niet met schijnwoordens pracht,
| |
Maer met gedult en daet, uyt gantscher herten kracht
Hem dienen met bystant en hulp' zoo't is van noode,
In armoed' of ellend' hem sijn een stuensel zacht
En zorg', om't ouderdom niet te bedroeven bloode:
'tGebreck bespotten niet, noch schand' ontdecken snoode,
Want 'sVaders oneer is geen eer den kinders vry,
Al wied' hy dan heel kindts eer hy komt by de doode,
Sy nement al int goe, en eeren hem daer by:
Al warenz' oock in staet verheven meer dan hy,
Sy zullen kinderlijck hem doch niet trots verkuyzen,
Maer kennen dat altijdt hem blyven schuldich sy
Gehoorsaem eer' en danck uyt Liefde te bewysen.
| |
Prince.
Den alderhoogsten Vorst is wel ons alder Vader
Die ons heeft voort gebracht en voedt uyt minzaem ader,
Maer naer sijn evenbeelt, den mensch' ock draegt dien naem,
Daerom g'lijck wy verplicht aen hem zijn allegader,
Zo zijn de kinders oock aen haren Vader t'zaem,
Gedinckende dat sy voortkommen zijn bequaem
Van hem, en wat hy heeft in haer kindtsheyt verdragen,
Oock wat sy hem daer voor doen konnen naer 'tbetaem
Om tot vergelding, hem met danckbaerheyt behagen.
Men ziet den Oyevaer, hoe door natuerlijck jagen
Hy is een voorbeelt goet van danckbaerheyt gemeen,
Want hy uyt Liefde voedt, en draegt den ouden tragen,
Die hem zorgvuldig heeft gequeeckt in jongheyt kleen:
Dit's leeringe genoet (al waerder anders geen)
Om opmerck geven dat de Kinders weert om pryzen
Den Vader schuldig zijn, uyt der Natuer alleen
Gehoorzaem eer' en danck uyt Liefde te bewysen.
In Liefde ghetrauvve.
|
|
Auteursrechtvrij