¶ Ulaerdingh tot Ansiet Lieft.
MYn rede-rijck dat ick langh over d'hondert jaren
in weedom heb ghebaert, in misval en ghevaren,
Dus langhe opghevoedt, zal my niet eens gheschien
volkomen vreucht van u, tot verghelding van dien?
Hoe dus ondanckbaer Wijf, hoe dus? 'tis u vermogen
my vermaeck aen te doen, en weder loon te toghen
uw' Susters, daer ghy dick ter Feeste hebt gheweest,
Wort haer Bruydt en Waerdin, noot haer weder ter Feest,
Niet alleenlicken haer, maer alle die int Neste
van de Hollandtsche Leen zijn ghebroedt en gront-veste.
Ick hebbe langh verlanght mijn afkomst eens te zien:
Maer gheen tijt, hoe vergult, woud' ghelegentheyt bien,
Als dees gewenschten tijt, die my nu brengt met vreugde
Kints en Kints Kint welvaert, met voortgang inde deuchde,
En veraerdt hy oock niet (doch niet in overvloedt)
Mijn ouwreeuwse ghedaent' en vuyl wanschapen goedt;
Dat ick veel bet ghelijck' een Nymphe int aenschouwe,
Dan een acht-en-twintigst' half-hondert jaer'ge Vrouwe.
Des zy den Hemel danck, den Hemel die't al schenckt,
Dat hy my end'de myn' dus mildelijck bedenckt:
Nu ist een tijt van vreucht, van winst en van betalen,
Betaelt nu uwe schult: ghy hebt so menichmalen
my geklaagt uwen noot, hoe datmen op u smaelt,
Aensiet lieft, Aensiet lieft, u Feest, u Feest die faelt.
Maeckt daer vaan een gezwijgh, sluyt toe, sluyt toe de monden,
Beschrijver all' de uw', doet overal verkonden
door tsnel-vlieghend' gherucht, na der Kamer manier,
Mijn wensch, mijn lust, mijn vreucht, u kransken van Laurier.
|
|
Auteursrechtvrij