Vlaanderen. Jaargang 2

[p. 28]

Uchtend.

Hoor, hoe 't al jubelt in den morgengloed
van vooglenklankjes, die druk stijge' en dalen,
hupplen en dansen in feestlijken stoet,
schalks elkaar vluchte' en speelsch weer achterhalen . . .

't Smelt alles saam, in wonderlijke talen,
tot één geluid-feest, dat den dag begroet.
't Is of onzichtbre vingren rustloos-zoet
langs fijne snaren gaan, uit zonnestralen

en morgendauw teederlijk-schoon gewrocht . . .
Ik adem zacht de waaiende uchtendlocht,
en wandel vroom, met licht-zwevende schreden,

klein, schamel menschenkind, wien droomvol Eden
zijn schat van licht en liefelijk geluid -
een godlijk wonder - onverwacht ontsluit . . .

Richard de Cneudt