Vlaanderen. Jaargang 2

[p. 25]

De Zee.

O zee, o wilde zee, o ongekende zee
van rusteloos gewoel in onverbroken baren
der ebben en der vloeden naar de kust der dood!
O zee, o wilde zee waarop de kielen varen

van mijn gedachtenvloot

in eeuwig eeuwig steevnen naar de verre pool
waar 't noorderlichten laait, en waarom allen zwenken
en weer herkeeren met verengde cirkeling,
gestuwd door dwinggedrang van altijd stroomend denken

naar gouden schittering,

o zee, o wilde zee, ik voel u in me, diep
en wijd, oneindigheid van water, breed bewogen,
oneindigheid van lucht die donkerblauwe kringt,
en, roerelooze over 't woelende gebogen,

in 't onbekende zinkt!

O, pracht van u te weten, glorie u te zien,
o grootheid u in 't kleine menschenhart te voelen!
O smart in weelde en weelde in smarte, kalm en woest
bij uwer golven spel en hotsebotsend spoelen

met lillend schuim bebroest!

[p. 26]

 

Ik ben de wereld, ík, ik ben wat leeft en lijdt

 

en lieft, ik ben 't heelal, o zee, en in mij zwellen

 

uw watren warlend op door geeslend windgeweld!

 

O zee, die door het onbegrensde ruim wilt snellen

 

in enge borst gekneld! . . .

 

 

 

Constant Eeckels.