Vlaanderen. Jaargang 1

[p. 115]

Aan een Brabantse leeuwerik

Geest van de lentelucht,

bandeloos vrij,

dichter der hoogste vlucht,

leeuwerik, gij;

stoutste der stemmen all',

nooit stom noch stil,

wát is uw Wezen toch,

wát is uw Wil?

Leeuwrik, wát zijt gij toch?

'n Zingende wiek,

tweevleuglig liedeken,

dier of muziek?...

Zeg, als gij, kogelsnel, 't

't spansel genaakt,

zijt gij een zucht, een beê,

die de Aarde slaakt?

Zijt ge, als ge plots weer daalt,...

vált, als een ster,

die, in de azuren zee,

eindeloos ver

plots van het Noorden naar

't Zuiden verschiet, -

zijt ge een bevel van God

aan 't aardse diet?

[p. 116]

 

Leeuwrik, wát wilt ge toch?

 

Wat 's uw verlangst?

 

Lokt u, van de aard omhoog,

 

liefde ofwel angst?

 

Angst voor wat smet en smotst

 

in moer en moor,

 

walg voor wat root en rot

 

in ven en voor?

 

 

 

Angst voor wat heimlik in

 

duisternis sluipt,

 

alles wat klaarte schuwt,

 

alles wat kruipt!...

 

Liefde voor al wat licht,

 

kloek is en klaar?...

 

Lucht, die noch niemand dronk,

 

hunkert ge er naar?

 

 

 

Leeuwrik in 't sjovel pak,

 

grijs en gevlekt,

 

was ooit een mensenkind

 

stouter gebekt?

 

Zwijgt gij voor iemand ooit,

 

zweegt ge ooit voor iet?

 

Zelfs als de Donder spreekt,

 

zwijgt gij noch niet!

 

 

 

Leeuwrik, zo nietig klein,

 

wie gaf uw stem,

 

wie gaf uw gorgelslag

 

die kracht en klem?

 

Wonder...! In 't zelfde nu

 

hoor ik uw lied

 

hier op de heuvelkling,

 

ginds in 't verschiet;

 

 

[p. 117]

 

vóór mij en achter mij

 

rijst uw geschal...

 

Zijt ge als de geest van God

 

ál-overál?

 

 

 

Prins van het zangerdom,

 

geest der muziek,

 

ach! ik benijd u noch

 

gorgel noch wiek!

 

Nimmer wel zing ik als

 

gij slechts het kunt...

 

Dichten als gij, neen, geen

 

mens is 't gegund!

 

 

 

Toch, o mijn leeuwerik,

 

voel ik mij trots!

 

Dichters en vogels zijn

 

lievlingen Gods!

 

Dichters en vogels ver-

 

dragen geen tucht -

 

dichters en vogels zijn

 

vrij als de lucht!

 

 

 

Stemme, zo sterk en stout,

 

hartje, zo blij,

 

vlieger, zo bats en boud,

 

ei! 'k ben als gij!

 

Telg van de velden, gij,

 

ik zelf een boer -

 

méér dan mijn vriend en maat,

 

gij zijt mijn broêr!

 

 

 

Zielen van éénder tuk,

 

zoons van één land,

 

't vrijgestemd, boudgebekt,

 

heerlik Brăbánt,

[p. 118]

 

zwijgen noch veinzen kan

 

ik niet noch gij!

 

Wat ons ter kele stijgt,

 

wij zeggen 't, wij! -

 

 

 

Leeuwrik, waar bleeft gij nu?

 

'k Hoor u niet meer!

 

Wiekt gij noch hoger steeds?

 

Daaldet gij weer?

 

Stijg tot de zon maar vrij,

 

schuchter noch schuw:

 

stout is mijn ziel als gij...

 

Zij volgt er u!

 

 

 

Pol de Mont.