Vlaanderen. Jaargang 1

[p. 85]

Verloren tijd.

De klokken slagen langzaam uit
't Hoeveelste levensuur.
Ze komen om mijn zielsbesluit
En sterven op den duur.

Al mijne wenschen gaan er ook,
In onverschilligheid,
Verloren, lijk de regensmook
Zich in den wind verspreidt.

Nu is het ijdel in mijn hart,
Geen wanhoop, geene vreugd;
Slechts ouderdom, die u benart
O, moedelooze jeugd!

Of gij het nimmer u belijdt
En weet dat gij vergeet,
Blijf daar nu in verloren tijd
Vergeten wat ge weet!

Willem Gijssels.