Vlaanderen. Jaargang 1

[p. 84]

Avond.

Het avondt. Op de stove
Het eten en er rond
Wat droogend lijnwaad walmend,
De kindren en den hond.

Een rooker, die de dampen
Met blauwer wolk beleit;
Een vrouwken, nooit verlettend,
Dat nu een poosje breit.

Stil in een hoek gekropen,
Het goedig spinnewiel,
Als vierpoot die verouderd
In ongenade viel.

De rooker schijnt te zoeken,
Wat hij vertellen zou,
En zwijgt; en schuifelt oolijk
Een dampring in de schouw.

Steeds grauwer wordt de schaduw,
Wijl 't stoveken laaielicht;
Dan komt de vrede binnen
En doet het deurken dicht

Willem Gijssels.