Vlaanderen. Jaargang 1

[p. 20]

Herfst.

O Koninklijke schoonheid, eedle kleurenpracht
der najaarsboomen in hun gouden kleederdracht,
als 't zinkend zonnerood in 't blârenweefsel brandt
en kranzen rozig licht rondom de kronen spant!
Een laatste zonneweelde op hen de toonen weeft
van haren overvloed, en om hun' voeten zweeft
het mistig zilver dat van uit de velden doomt
en hangend om 't mysterie van hun stammen droomt.
O Vorstelijke Stoet! zoo weelderig getooid,
die, grootsch, de gouden vlokken om zijn voeten strooit,
op 't dankbaar land, dat, bij dier grooten ondergaan,
ligt met de giften van hun rijkdom overlaân.
De stille lucht hangt, diep doorschijnend, wereldwijd,
dit kunstwerk Gods, tot goudblauw grondtapijt
waar God een korte wijl, lijk 't spel van droomen zoet,
Zijne avondzonne glanzen en zijn boomen doet,
in bonte verwenweelde, in heerlijk avondrood,
eer Hij ze zinken laat de nacht in en den dood.

Caesar Gezelle.