Vlaanderen. Jaargang 1

[p. 19]

De regen.

De regen drevelt evenwijdig
Schuin-rechte lijnen door de lucht
Tot op den bodem; spettert nijdig
En roffelt met gelijk gerucht.

Wat moet de vensterruit verduren,
Waardoor mijne oogen moedloos zien -
Verzuipen al de zonnige uren
Van heel den zomernoen, misschien!

De schermen gaan, als vleermuis-wieken
Gespannen, langs de doode straat;
Terwijl de regen 't snerpend lieken
Van weemoed om de menschen slaat.

Wat heb ik nu te doen, te denken?
Wat moet ge, gramme regenvrouw,
Met uwe tranen de aarde drenken!
Kom, kijk ereis uit 't wolkgevouw!

Hoe gaarne zou ik u vertellen,
Hoe zonderling uw lieken doet
Om droomkasteelen neer te vellen,
Gebouwd bij jongen zonnegloed!

Willem Gijssels.