Vlaanderen. Jaargang 1

[p. 17]

Lente.

I.

Zie goed de jonge looverkens,
glans-groen, giggelend wondergroen;
zie goed de jonge looverkens
hoe grillen ze en aardig doen.

Op 't rijs lijk stijve vlinderkens,
met nog de drachtplooi van den knop
de blaadjes steken stillekens
de vlucht van hun vleugelkens op.

Puur groen, maar rood of rozig soms,
lijk 't kind zijn wang, lijk 't kind zijn mond,
de prille schrille looverkens
die keeren in 't zonneken rond.

- De merels wippen door 't gestruik.
Tot op den strammen zwarten stam,
op 't rots-hard hout, van zuiver goud
een bladerbotteken kwam.

- De merels wippen door 't gestruik.
En goede reuk in 't koeltje vliet,
nieuw-twijgjesreuk en waterreuk
en reuk van grond waar groen uitschiet.

- Margrietjes, witte, duizenden
- alsof het eene sneeuwvlaag was
zoo rolde 't langs de helling af;
- margrietjes stoeien in 't gras.

[p. 18]

 

Hoor frazelen de looverkens!

 

- Ze groeien dat ge 't ziet; -

 

en frazelend ze leeren stil

 

voor morgen 't Zomerlied.

II.

De Meiemorgen is
zoo schuw gekomen
in de boomen
grauw van dauw en zilverfrisch.

Het vinnig zuchtje vlucht
al in de struiken
waar ontluiken
tril-seringen in de lucht.

Reinwilgen bloeien wit
bij 't hagen-groeien
dat vol stoeien
van gevlerkte roepers zit.

De Meiemorgen is
gekomen roze,
gallemlooze
tusschen lisch, myosotis.

Al om de blommenrei
in al de hoven,
onder, boven,
rijst de maanden-blom - de Mei!

Edm. van Offel.