De Vlaamse Gids. Jaargang 78

[p. 18]

Peter Ghyssaert
Gedichten

De kristalfabriek

Spookachtig blauw kristal werd er gemaakt;
het was er altijd warm; er waren
kleine, trieste ruiten waar
het licht in stond
als het imago van een vaas.

Er werkten ongezonde mannen:
tekenaars van dode bloemen, vissen
en poreuze bladeren;
de grond werd in een stil, wit vuur
omhooggetrokken waar
de kristalfabriek stond.

Er was een kamer waar mislukte vazen
stukgeslagen werden;
een geluid als van neerstortend grind
waaide uren door nabijgelegen bossen
en ging verloren in de koude,
troostrijke gewassen.

[p. 19]

Het waterglas

Kijk: dit zand wordt waterglas;
vergeten hoe het strooibaar was

straalt het - een licht en hard juweel -
en heeft aan geen verleden deel;

kijk: dit waterglas wordt zand:
geruisloos waait het uit de hand

en wordt - zijn helderheid vergeten -
door de duinen opgegeten.

[p. 20]

Orlandus Lassus

Ik lag vannacht te dromen van het graf,
die put waarin het bloed verzegeld wordt.
Toen werd ik, in de diepte neergestort,
tot lijk gekoeld, als een gepaste straf.
Gestorvenen in licht opwaartse draf
- de wachttijd op hun zieleheil bekort -
stegen mijn zinken langs. Ik, meer verdord
dan welke dode, raakte verder af,
vertraagde toch en lag dan eindelijk stil.
Het zingen van een koor, tien mijlen hoog,
verving mijn adem en mijn dode wil
en legde mijn vertwijfeling weer droog.
Ik steeg. Toen liet muziek - ik was al hoog -
mijn lichaam los, verzwakte en viel stil.