televisiefilm over ‘Tokyo by night’ of het productieproces bij Mitsubishi!
De kloof tussen lichaam en geest, werkelijkheid en verbeelding. Een exotische ratjetoe! Dat komt ervan als je vanuit de feodaliteit de toekomst wordt ingetrapt en enkele democratische stadia overslaat.
De wereld sneeuwt dicht, de mensen gaan alsmaar meer op elkaar lijken, cola, hamburgers, pizza's en frittes zijn internationaal voer, en toch, de aantrekkingskracht zit in het eigene. Grote literatuur is regionaal. Bomen zonder wortels waaien om.
Is het jou al opgevallen hoe schaars de bomen in dit land worden?
Ze krijgen zelfs de kans niet meer om een stam van enige omvang te kweken. Alleen de coniferen gedijen en dat is import.
Er wordt met Vlaanderen een goocheltruc uitgehaald waar ik met verbijstering naar kijk. Het konijn dat uit de hoge hoed wordt getoverd is een pluche beest. Zelfstandigheid. Deelregering. Flanders' Technology. Je merkt aan de taal dat het niet klopt. En geef toe, om die taal was het grotendeels begonnen.
Zal ik me zoals Nabokov een Angelsaksisch idioom moeten toeëigenen? Of zoals Singer met het Jiddisch, de uitstervende taal van een verdwenen volk doen herleven? Of zoals Boon en Claus en de Japanners datgene wat niet meer bestaat al schrijvend blijven uitvinden? Wee mij! De sneeuw op de Futsi is tenminste eeuwig.
Beste Willem,
Het spijt me dat onze afspraak niet kan doorgaan omdat ik griep heb. Zou zoiets doorheen de telefoon besmettelijk zijn?
Elk jaar laat ik me inenten en die ene keer dat ik het vergeet heeft het griepvirus me te pakken. Rillingen. Koorts. De dokter beweert dat het gezond is, zo krijg ik nog eens de kans om natuurlijke afweerstoffen te ontwikkelen. Een flinke griep houdt u fit! Zo te voelen ben ik hard aan mijn gezondheid aan het werken, al mijn bloedcellen joggen!
Gelukkig is het geen Aids, het gaat weer over. Alsof het niet volstaat dat je kanker kunt krijgen! Alsof het niet volstaat dat de economie de reactie een handje helpt! Wat een ellende!
Geen feestgedruis, met z'n allen arm en kuis! Dan is: geen gezeik, iedereen wellustig en rijk, toch veel leuker? ‘Uit actie en reactie wordt de geschiedenis geboren.’ Wie verzint zoiets?
Of zouden we de drie traditionele zoentjes bij de begroeting toch maar afschaffen? Ik bedoel (ik bedoel er niets onaardigs mee) jij komt tenslotte uit Amsterdam. Hoewel, België schijnt naar verhouding veel ziektegevallen te kennen. Schijnt, want in deze kwestie blijft alles obscuur. Het komt schijnbaar door onze betrokkenheid met Zaïre. Het koloniale verleden zet ons een hak. Tindemans zwijgt. (We moeten op onze woorden letten, voor je het weet is er een bevriend staatshoofd beledigd). Volksgezondheid huldigt de struisvogelpolitiek. Laten we Jan Boon dankbaar zijn voor onze zeshonderd vijfentwintig lijnen, zodat we desgevallend via de Nederlandse televisiezenders de broodnodige informatie krijgen om nog lang en veilig te vrijen.
Er hangt hier zo'n lauwe lucht, dat is vast niet goed voor het milieu, de vieze haventroep drijft de stad in, en die geur is niet langer ‘de geur van de welvaart’. Een typisch epidemieluchtje, leuk voor pestlijders. Als er één kleur is die ik niet kan luchten, dan is het zacht-grijs.
Let maar niet op mij. Ik hoop dat jouw griep alweer bijna genezen is.
Beste Willem,
Waar is de tijd van ‘Wij willen Willem weg, wilde Willem wijzer wezen, wij willen Willem weer.’ Het Noorden staat je goed. Frisse wangen. Kwik van tred. Flink aan 't werk. Nee, ik meen het. Blijf nog een jaar in Nederland wonen en je kan van het leenrecht genieten.
Je begrijpt dat het in het zuiden weer niet eenvoudig zal zijn om het leenrecht - eindelijk - in te voeren. ‘De politieke wil’ schijnt aanwezig te zijn, maar nu gooien de bibliothecarissen hun kont tegen de krib.
Palaveren. Lullen. Schipperen. Als je iemand anders was zou ik schrijven: hier onze boeken wanneer ons (leen) recht?
Het nakijken van het interview is uitgelopen omdat Rosalie in legnood verkeerde. We houden er twee dwergpapegaaien op na, Cesar en Rosalie. Een gezellig koppel dat doorlopend zit te trekkebekken. Het onverwachte zachte weer werkte echter op hun nesteldrift als een valse lente.
Gloeiend van broedlust legde Rosalie drie eitjes in evenzovele dagen. Ik had er geen goed oog in, december is nog geen mei. Het vierde ei bleef zitten. Uitgerekend op kerstavond. Angstig masseerden wij het gezwollen vogellijfje met olie, één verkeerde beweging en je drukt het ei stuk, bovendien kan zo'n uitgeputte vogel nog gemeen bijten. (Of knijpen die krombekken?) Wat we ook deden we kregen het ei er niet uit en gingen lang na middernacht stil naar bed. Maar 's ochtens lag het dwaze ding als een mini ping-pong bal op de bodem van
Auteursrechtelijk beschermd
