De Vlaamse Gids. Jaargang 67

[p. 25]

Willy Spillebeen
Bergbloemen

De bergen lijken
binnen handbereik
en de goden kijken
over de rand van de afgrond
onze koppige klimpoging aan.

In de hoge middag
als de zon ons geselt
verschijnen ze even opnieuw
drie gemzen die ons
lokken om hen te volgen.

Maar we werden wijzer
en armer - de bergen
zijn altijd verder
binnen handbereik
maar vlakbij de hand
bloeit de gentiaan
het bergviooltje
de witte krokus.

Wij die het hoogste
wilden houden ons
stil bij de boomgrens -
we zouden wel verder
willen - willen
het absolute gedicht.

Maar we leerden onszelf
herkennen en keren
terug waar we thuishoren
trots op die ene
handvol zelf
geplukte bergbloemen.