Ingrid Vander Veken
Ethel Portnoy over Chrysallis
Chrysallis is de wetenschappelijke benaming voor de goudkleurige pop der kapellen. Het is ook de naam van een paperback die halfjaarlijks bij Elsevier verschijnt: voor zover ik weet het eerste nederlandstalig op vrouwen afgestemd tijdschrift voor beeldende kunst en literatuur.
Emancipatie is handelswaar geworden. De markt wordt overspoeld door pseudo-feministische, feministische en radicale tijdschriften en aan de basis van Chrysallis liggen ongetwijfeld ook gelijkaardige commerciële doeleinden.
Bovendien lijkt dit kastegericht vernauwen van cultuur vreemd, komend van een beweging die er precies op gericht is die kastevorming te doorbreken.
Maar nu even los van die bedenkingen.
Als het waar is dat een aantal in het eerste nummer opgenomen bijdragen elders geen kans zouden gemaakt hebben, dan kun je na lezing enkel zeggen: het zou zonde zijn moest Chrysallis er niet geweest zijn.
Een uitspraak die je wel vaker hoort, met een tedere blik op een eerstgeborene.
De ‘three women’ achter Chrysallis zijn Hannemieke Postma, die onder haar pseudoniem Hannes Meinkema o.m. ‘De maaneter’ en ‘En dan is er koffie’ publiceerde, Hanneke van Buren, literaire en feministische publiciste, en Ethel Portnoy, auteur van ‘Steen en Been’ en ‘De brandende bruid’.
We praatten met de laatste, op de doopplechtigheid te Amsterdam.
Waarom een vrouwenblad?
Het best kan ik die vraag vanuit een voorbeeld beantwoorden. In het tweede nummer van Chrysallis, dat reeds samengesteld is, hebben wij werk opgenomen van nu volkomen onbekende schrijfsters. En dat werk is van zo'n hoog niveau, dat je je afvraagt, waarom het niet eerder in een literair tijdschrift een kans heeft gekregen.
Vrouwen zijn vaak verlegen of bang of hebben geen moed. Bij een alleen door vrouwen bestuurd tijdschrift lopen ze niet de kans door een mannenredactie uitgelachen te worden of hun werk minachtend teruggestuurd te krijgen.
Is het werk dat jullie in handen krijgen anders dan wat je doorgaans in kunsttijdschriften vindt?
Er zijn vrouwen bij die aan establishment-schrijven doen Prachtig proza.
Maar er is ook een andere, specifiek vrouwelijke stijl: zeer ingekeerd en ontzettend persoonlijk. Vrouwen doen veel minder aan effectenjagerij. Zij schrijven vanuit een vrouwelijke gedachtenwereld, die vaak bescha-
Auteursrechtelijk beschermd