De Vlaamse Gids. Jaargang 38

[p. 627]

Achter het woud...
door Ben Cami

Achter het woud wilde vlerken der angstvogels
Lag het nooit benaderd land
Waar de woorden in 't geruis der struiken
Alles hebben voorzegd.

De vogels hurken in de roerloze gewassen
Dichtbij en nutteloos
Nu uit hoge horizon een wereld water neerwaarts
Helt naar de dunne draad der dijken.
De wagens staan geladen. Morgen
In het eerste licht vluchten wij.
Alleen de kinderen slapen,
In hun bedrogen aangezicht
De glimlach om de verre reis beloofd.

Gij hebt geen angst meer wachtend in het kaarslicht
Terwijl 't verleden danst
In ijle kamerhoeken.

Nu de muur voor hij instort hapert en wacht
Herinnert gij, kalm als waart gij oude heiligen,
't Genot der wilde zinnen
De eerste struikelende gedachten
De macht over de hongerige broeder.

Het bleek een bloeien zonder zaad.

Wij grepen eeuw na eeuw
Naar de vruchten van het levend zonnelicht
Gelijk een zeer klein kind
Grijpt naar verte.

Gij knikt?
Uw halzen zijn er naar vergroeid.

Zullen wij durven,
Met het mes onzer geliefde logica,
Pijnloos en snel
De kinderen doden?