De Vlaamse Gids. Jaargang 38

Gestorven bronnen
door Pieter Aerts

Ik raak de bronnen...

Ik heb het laatste blad
wanhopig in de wind gegooid.
De laatste hunker in uw ogen,
de vogel in het koude licht.

Ik leef gestorven in de kamer
met de vruchten in de schaal.
De nevelvlekken zijn
niet uit te wissen.

De tover van een naam
onbewust aan uw mond.
Ik zag de avond door het raam
als in de ogen van een kind.

De eenzaamheid groeit
in de schaduw van de dagen.
Waarom schuift gij gordijnen
dicht?