De Vlaamse Gids. Jaargang 38

In memoriam
door E. Parez

Weer weet ik hoe bij 't naadren van uw dood
- er was geen vrees in U dan vrees om mij -
ik niet eenmaal mijn harde mond ontsloot
als ging uw dood buiten mij om voorbij.

Er was mijn schroom. Slechts later wierf ik vrouw en kind
en leerde ik hoe een overbodig woord,
een haperend gebaar voor wie U mint
verrassen als de zon die door de nevel boort.

Maar dieper nog was er uw streng bestaan,
nooit zoende uw mond mijn jonge ogen dicht,
nooit aaide uw hand mij strelend het gezicht,
ik was uw kind en dat moest mij volstaan.