De Vlaamse Gids. Jaargang 38



[pagina 98]
Cafard door Alice Houck Weer het ontdruilen van de dag, het afscheid nemen van het slapend dier, dat overnacht in mij, de zachte poten opgevouwen. De gele regen van de zon - die zonder meer is opgestaan - doorweekt de droom die mij ontvlucht en weer als lucht wordt afgestaan aan het brutale raam. De veelhoek van de dag valt als een valluik in mij dicht. Ik haat vóórdat ik weet waarom.
Verwant Als zij: ontgraven aan een ver verleden van steen en stof, maar met de eigentijdse charme toch Venus nog en van mijzelf de onvoltooid verleden tijd, belijd ik mijn verlangen in haar beeld van vroeg verminkte tederheid. Vrouw zonder armen.