De Vlaamse Gids. Jaargang 37

[p. 424]

[Gedichten]

Schijnbaar nutteloos gedicht

Ik leef van tijd, ik werk met nacht,
doch word ik zelf iets méér bevracht
door deze lossende uren?

Wie ik straks na het eten was
zit steeds nog voor dat ene glas
te staren op de muren.

Hij ziet hoe alles eender blijft
ook als hij deze woorden schrijft,
die hem niet eens bevrijden

van wat hij meent de vraag te zijn
om zekerheid en wederschijn
wijs van elkaar te scheiden.

Tijdeloos bestaan

Morgen, middag, avond, nacht.
Uren, dagen, maanden, jaren.
Hoerewoorden rotverkracht
voor wij op de wereld waren.

'k Spuw u nijdig uit mijn mond,
verf u dood uit mijn geheugen,
mijn bestaan is geen verbond
met een laffe schakel-leugen.

Ik blijf leven zonder tijd,
weiger zelfs te zijn geboren,
mijn volstrekte eeuwigheid
zal de dood niet eens verstoren.

[p. 425]

Moedertaal

Dat droefenis wordt met één oe geschreven
en koekoeksbloem zo mild met drie...
Hoe elk begrip weer in zijn klank gedreven
dat het mij scheppe als ik het zie?

Ach, koekoek zoet, ik pluk u bessen,
ik weet een lijsterbessebosje staan
met s's genoeg om u en mij te lessen
als mijn verdriet eens langs uw oe's mag gaan.

Mijn mond is moe van mulle klinkers te eten,
mijn moedertaal ruikt muf van doffe e's,
z'heeft in de mist haar schone stem versleten,
kon ik nog tjilpen als een zotte mus.

Ik zou voorwaar mijn nood niet klagen
bij koekoek, wielewaal, frioen,
of zoals nu mijn keel afvragen
wat zij toch met één oe kan doen.

Mislukte opdracht

Oud-leerlingen vol overmoed,

van wie geen derde mij nog groet,

ik werd betaald om u te leren

dat men zijn meesters moet vereren.

Mijn waar heb ik dus slecht verkocht

of uw gemoed maar half bewrocht.

Gedoogt dat ik u wroegend groet

als gij mij op uw weg ontmoet.

K. JONCKHEERE