De Vlaamse Gids. Jaargang 36

Verlatenheid

De beuken en het bloemenbed,
de groenbegroeide muren
en dan je tere silhouet
In lange mijmeruren.

Je dromen gingen op de dool
van door het raam te staren.
't Gordijn hing als het blanke vool
der bruiden om je haren.

Ik heb je naam niet eens gekend.
Het hek vond ik gesloten.
Men zegt dat je vertrokken bent.
Er varen vele boten.

De tijd verkleurt het stil gordijn,
verminkt de mooiste wanen.
Nu zal het immer avond zijn
in die verlaten lanen.

Herman VAN SNICK