De Vlaamse Gids. Jaargang 36

De gelieven

Ze gingen zwijgend, blind, onder de sterren
Door 't duistrend land: een bloeiend paradijs;
Een hond sloeg aan, de dorpsklok tampte verre,
Ze hoorden 't niet: muziek in wondre wijs
Vulde de lucht, hun oren en hun hart.
Er was niets anders meer dan dit alleen,
Dit woordeloos geluk, die milde smart,
Volkomenheid en vrede; er waren geen
Andere mense' of dingen, slechts een man
En een jong meisje, de enigen op aard.

En toen zij nederzonken in het gras,
In vaste omarming duizelend vereend,
Wisten ze, schreiend, dat dit liefde was:
Zoeter dan 't leven, schrijnender dan dood.

Frans DE WILDE