De Vlaamse Gids. Jaargang 35

[p. 598]

Bij een dispuut

Hoe wentelt weer vergeten lijden
onstuitbaar naar het oppervlak
bij 't eerste woord...
dat men moet op de lippen bijten,
de vuisten ballen in zijn zak,
om als vermoord

te zwijgen, 't luchtig op te nemen
zo 't kan, of op de vlucht te slaan:
alles is goed.
Is goed om niet de schijn te ontnemen
dat de oude pijn, wel te verstaan,
geen pijn meer doet.

en dat zo 'n klein dispuut als 't onze
elkeen het licht betalen kan,
tien maal in 't jaar,
zonder dat 't hart daarvoor gaat bonzen
of godweetwat gebeuren kan,
is het niet waar?

Luc VAN BRABANT.