De Vlaamse Gids. Jaargang 35

[p. 285]

Primavera

Vanuit de vochte diepten, uit het diep,
veel duizend bloemen die de lijster riep,
de merel riep, zijn uitgebroken, Mei!
Het eiland groent, de trotse tulp, de kers,
de muurbloem naast de madelief staan vers
de blauwe druifjeshyacinth terzij;
van nieuwe lammetjes fonkelt de wei.

De zon stijgt uit de zee en schudt het haar
vol paarlen los uit schuimige mist en baar
en glimlacht inwaarts, glimlacht immer meer.
Des avonds regent het, druppelt zo licht
over der sleutelbloemen klein gezicht,
en door dit water glimlacht evenzeer
de zon gelijk een maan heel bleek en teer.

Een rode knop draagt iedre borst, zo klein,
nog bijna winters slapend in een schrijn
van schaamte, maar de blonde Venus waakt.
Doorheen het blank kristalglas van de huid
schemert het bloed als wijn, zo welgekruid
dat zachte geur van het bewegend naakt
de lauwe lucht rondom licht dronken maakt.

Christine D'HAEN.