De Vlaamse Gids. Jaargang 35

[p. 33]

The old man shows his tombs

Ze sterven stadig, alle dagen,
ze vallen mij voortdurend af;
waar nog mijn ogen vrienden zagen.
wordt al gedolven aan een graf.

Mijn leven wordt één helpen-dragen,
steeds zwaarder, immers elke keer
zijn we één minder om te schragen
en weegt de baar juist zijn last méér.

Mijn leven wordt een stadig draven:
geen vrouw ik ooit die bloemen kocht,
geen vrienden heb ik als die graven
zo druk, zo alledag bezocht!

Ze sterven, sterven, 't wil niet einden,
en àls het eindt, is niemand meer;
want ben ik nog, mij ondermijnden
reeds al die graven lang weleer.

Dan ben ikzelf geheel hun akker,
ik die steeds in hun plaats wou gaan;
en kan ik, blind geschreide stakker,
dood op de dood te wachten staan.

Johan DAISNE