De Vlaamse Gids. Jaargang 34

[p. 727]

De school van kerst

Vergeef me, kinderen, als ik op 't feest,
dat jullie met de Kerst weer hebt gegeven,
zo stil en voor zo kort maar ben geweest.
Geloof me, ik was gaarne nog gebleven,
gelijk ik ook, en met mijn hele hart,
daar dankbaar onder jullie heb gezeten.
Maar deze winter valt voor 't eerst me hard,
en die dat gaat ervaren moet ook weten,
de vreugde niet te lang tot gast te zijn.
Ik heb de schooldeur zachtjes dichtgetrokken,
en uit de straat en zijn lantarenschijn
mij weggehaast onder de nevelvlokken.
Doch bij het stervend huisvuur, in de nacht,
ben ik bezweken en teruggeslopen,
al wist ik wel dat nu de hele pracht
gedoofd moest zijn, de feestzaal leeggelopen.
Mijn brandend oog heeft echter één na één
de kaarsjes en al 't moois weer doen ontgloeien,
en plotseling, zoals nog nooit voorheen,
was ook de zaal, die steeds maar leek te groeien,
opnieuw gevuld, met jullie, allemaal!
Je weet, ik kon je namen nooit onthouden,
maar nimmer toch vergat ik één ovaal
van de gezichtjes die ik hier aanschouwde.
Daar waren ze terug, zelfs die sinds lang -
en soms voorgoed reeds - zich naar elders keerden;

[p. 728]

 

ze hadden allen nog haar bloesemwang,

 

hoe 't leven hen intussen dan bezeerde;

 

en luider had de vreugde niet gekund,

 

waar zoveel jaren in te zamen mondden!

 

Eén ogenblik stak van mijn hart de punt,

 

gelijk hij eens het kleuter-gastje wondde,

 

toen dat aan Moeders hand hier binnentrad.

 

Daarna zag ik een heel bejaarde dame,

 

die met de blik haar jongste leraar mat:

 

't moet dan maar zo zijn, als daar, in Gods name,

 

toch géén der meisjes op verlieven ging!

 

Tot plotseling vergrijsd hij thans haar zegen

 

als glimlach voor dit weder-woord ontving:

 

Geen nood! ik heb ze allen liefgekregen!..

 

 

 

- - - - - - - - - - - - - - -

 

 

 

Zo is 't, mijn meisjes, en wanneer ik héél

 

op jullie feestjes eenmaal zal ontbreken -

 

gehouden heb ik van jullie zoveel,

 

dat iets van mij weer 't licht zal komen steken,

 

des nachts en door de oude straat vol mist,

 

in 't zaaltje met de eeuwig groene twijgen,

 

en voor de aangezichten die verwist

 

daar overdag voor jullie leven zwijgen, -

 

om samen, die het dichtst zijn èn het verst,

 

de schoonste school te vormen van de Kerst! ...

Johan DAISNE