De Vlaamse Gids. Jaargang 34

[p. 548]

Koortsdroom

Zie, uit de zwarte nacht der tijden doemen
de geesten op van hen die hier gestorven zijn
in deze zalen die nog geuren naar de bloemen
van de herfst en naar de wijn die eenmaal hier
te glanzen stond in deze roemers van kristal.

Een vrouw waakt bij het vuur. Plots schalt
een jachthoorn door het woud. Een schot knalt
op de lucht. De snelle hazewinden schieten
als pijlen langs het gulden overriet
dat wuift en wiegt in 't laatste avondrood.

De nacht treedt aan. De melkweg van de dood
glanst wit en helder in het licht der maan.

Maar in de spiegel hier schuift traag een schaduw aan.
die zingt, verlokkelijk, een zachte wijs,
zo smekend dat wel niemand kan weerstaan:
‘Reeds wenkt het schip voor uwe laatste reis.’

Pieter G. BUCKINX