De Vlaamse Gids. Jaargang 34

[p. 445]

Dit alles en een korrel zout (IV)

Herinnering is herdenken van bezit, verlangen hoop op bezit.
Men is mens naarmate men bezitter is.
Ook het tederste gedicht is hard, anders zou het geen gedicht zijn.
Het lichaam is een zonderling schip, waarbij het laden een feest, het lossen een schande is.
Voor hen die de dood als hun ware bestemming erkennen, is het leven een korte vacantie.
Ik ben bang voor het sterven, niet voor de dood.
Ik juich het toe dat mijn buurman een nuttig mens in de maatschappij is, als ik maar nutteloos, en er buiten, mag blijven.
Hoe armzalig is de rommel der werkelijkheid naast onze verbeelding, die precies dezelfde gegevens zinrijk schikt.
Het begrip kan het niet zonder woorden stellen; de woorden bereiken pas hun volle glorie als zij boven ieder begrip uit stijgen.
Ik houd van ontvangsten en feesten omdat ik mij bij zulke gelegenheden het weldadigst bewust wordt van mijn eenzaamheid.
Gelukkige mensen zijn dom (want het is alleen de domheid die geluk mogelijk maakt), hoovaardig (want zij beschouwen het geluk als een verdienste) en onverdraagzaam (want geluk is altijd een vorm van uitverkorenheid, welke de niet uitverkorenen tot een geringe kaste maakt).
Men kan niet de natuur én de rechtvaardigheid beminnen.
Wij kunnen niet leven zonder de dwaze illuzie, dat wij verstaan en verstaan worden.
Wie het leven verheerlijkt, verheerlijkt de leugen. Wie de waarheid liefheeft zoekt de dood.
Als de mensen niet zo door en door leugenachtig waren, zouden zij rouw dragen bij iedere geboorte en vreugdevuren ontsteken bij ieder overlijden.
Men verheerlijkt hen die het leven liefhebben en het offeren. Er bestaat meer moed toe om het leven te blijven dulden als men het veracht.

J. GRESHOFF