De Vlaamse Gids. Jaargang 34

[p. 167]

[Gedichten]

Lied

Naar het Zweedsch van C.M. Bellman

Schenk mij wijn met vollen beker,
- Nota bene: besten Rijnwijn,
En een meid daarop volgt zeker,
- Nota bene: voor wie rijk zijn;
Eeuwig zal het kussen duren;
- Nota bene: een paar uren...

Ach, het leven is zoo fleurig
- Nota bene: als men jong is,
Als een balsem zacht en geurig.
- Nota bene: wie gezond is;
Ach, hoe diep wordt hier genoten
- Nota bene, en verdroten...

Laat deze aarde zot zich draaien,
- Nota bene: tot zij koud is,
Uwe liefste zult gij aaien,
- Nota bene, als ze eens oud is.
Lachen, drinken, lieven, leven,
- Nota bene, tot wij sneven.

[p. 168]

Quousque tandem...

Totdat die dageraad zal dagen
Dat ik zal liggen, bleek en stijf,
Tehuis voor goed, na al dat jagen,
En zal een geest zijn, zonder lijf;

Totdat mijn handen en mijne oogen
De eene gevouwen, de ander toe,
Niet langer meer moeten gedogen
Dat ik ze 's morgens opendoe

Om 't dagenboek te oopnen en te lezen
En steeds te zien dat niemand ziet,
Dat wat ik zoek zin heeft noch wezen
En ijdelheid is, anders niet;

Totdan zal ik, zelfs stram van leden
Den berg bezien, zoo 'k niet meer klim.
En in het dal den weg betreden
Verlicht door 't licht boven de kim.

[p. 169]

Mon semblable, mon frère...

Gij zult eens allen zien en zijn wat gij woudt zijn,
In een verschrikkelijken droom, die bij 't ontwaken
U met de hand zal doen de klamme slapen raken
Omdat uw waar gelaat opdoemde door den schijn;

't Is overbodig 's nachts doorheen muren en daken
Van 's naastens huis te droomen en in leedfestijn
U aan uw buurmans zonde en laagheid te vermaken,
Gekalkte graven zijn wij allen, groot en klein.

Kregen zij 't minder slechte deel, zij die toen leefden
Als grover gruis met meel viel door de zeefden?
Zijn onze molensteenen veel te scherp gezet?

De zeilen der gemoederen vergen thans winden
Voor molens die weldra geen graan meer zullen vinden,
Zooniet, vóór de oogst, de daad hoog rijze als eens 't gebed.

Firmin VAN HECKE