De Vlaamse Gids. Jaargang 33

[p. 734]

Avondregen

Langs donkre straten door de regenvlagen
loop ik te dromen boordevol,
overal vluchten hoge kragen
maar ik ben op de regen dol.

Ik denk aan u en aan ons leven
en dicht een toekomst ver op zee,
een eiland dat ik u zal geven
met het geluk en slechts ons twee.

De regen gutst tegen mijn slapen
ik hef het voorhoofd tot de zoen,
ik zal met u in 't zonland slapen
en u beminnen in het groen.

Leekt van mijn lippen zoele regen,
glinstren de stenen in de nacht,
ik loop naar 't einde van de wegen
waar uw gelaat vol goedheid wacht.

De mensen kijken stuurs en schichtig
de natte hoeden diep op 't hoofd.
Hun maakt de regen 't hart niet luchtig,
heeft vreemd hun dromen uitgedoofd.

Erik VAN RUYSBEEK