De Vlaamse Gids. Jaargang 33

[p. 412]

Frostviken

Ik ken de randgemeenten
van Frostviken niet
of Jukkasjarvi.

Maar op de zandweg
staan er karresporen
van rul verdriet.

Een lantaarn
schept aan de stal
een schilderwerk van relikwieën.

Niet langer
werpt zijn pet
het donker
in 't wisselnet
van zijn gedachten
doch een gebed
ontstaat
op de maat
van de tred
van de boer
dat om hem heen
't gefluister uit den ether wet.

Hoeven schijnen de komst
der sprookjes te verwachten.

Een hekken piept een deun vol jammerklachten...

O ja
er blijft 't geprik van prikkeldraad
langsheen de maan
en 't antiek geval der meteoren...

Wie kent in Zweden
Frostviken niet?

Wie kent in 't eigen hart
de stille kant der dingen niet?

Piet LABYT